Γρήγορα.

Τόσο εύκολα να κοιταχτεί πια. Να δώσει ένα βλέμμα μέσα στην ευθεία, μέσα καρφωμένα εκεί, μέσα στα δικά της. Τι θα πει άγνωστη και τι θα πει δε τη ξέρω και δε την έχω ξαναδεί. Ένα βλέμμα φτάνει πια. Και περνούν οι στάσεις έτσι, στην επόμενη η ανάσα κόβεται και αρχίζει πάλι, αφού το βλέμμα παραμένει εκεί, μέσα, καρφωμένα εκεί μέσα τα δικά της. Είναι σίγουρο πια πως περιμένει κάτι παραπάνω, δεν κατεβαίνει. Όχι ούτε σε αυτήν, ίσως στην επόμενη ίσως στην δική του αλλά δεν κατεβαίνει τώρα. Χαμόγελο κρυφό, χαμόγελο απροκάλυπτο. Σκάλες, ένα ένα τα σκαλοπάτια αργά, ανεβαίνει πρώτα το δεξί και έπειτα το αριστερό. Περπατά στον διάδρομο για την έξοδο, περπατά και ιδρώνει η αγωνία μέχρι να κοιτάξει μέσα στην άδεια προθήκη, στο τζάμι, να βεβαιωθεί, να τη παρακαλέσει, να του φανερώσει ότι είναι πίσω του ακόμη, στο πλάι του ίσως φτάσει. Και περπατά και βγαίνει στον αέρα. Στα σπασμένα πλακάκια περπατά και δεν έχει πουθενά να κοιτάξει πια. Καρφωτά μονάχα το δικαίωμα. Μα περπατά. Τον προσπερνά και περπατά. Στροφές ίδιες, ευθείες ίδιες. Ακόμη εκεί, μπροστά. Πρώτος δρόμος, δεύτερος δρόμος, τρίτος, εκεί. Μπροστά του. Σταματά. Προσπερνά. Τα χάνει, προσπερνά. Αναγκαστικά. Βήμα αργό, τραγελαφικό μα περπατά. Επιλογή μονάχη. Κουβέντα καμιά. Βλέμμα άδειο. Σκέψη κολλημένη. Φτάνει. Φτάνει. Μέσα. Χαμόγελα. Φώτα σβηστά. Αναμμένα αργά. Σβηστά για να μην δουν πολλά. Τίποτα να μην δει πολλά. Φτάνει να υπάρξει η φορά. Ρούχα αργά. Αγγίγματα τρυφερά. Όχι άγρια, όχι άγνωστα. Απλά, απαλά. Ακόμη όρθιος. Ακόμη όρθια. Φιλιά. Φιλιά προδομένα. Άγνωστα στην ανάγκη να βρουν γνώριμα σαρκικά φιλιά. Φιλιά που ίσως ταιριάζουν. Σίγουρα ταιριάζουν. Πρέπει να ταιριάζουν. Κουβέντες, λίγες κουβέντες. Όχι οι απαραίτητες, όχι οι τυπικές. Οι γνωστές, πρέπει να είναι οι γνωστές. Ακολουθία. Αναγκαστική. Προσποιητά γνώριμη. Ακολουθία. Η μία πίσω από τον άλλον. Στο κρεβάτι. Στο δωμάτιο. Στο στρώμα. Στα σεντόνια. Έρωτας. Σαρκικό γαμήσι. Έρωτας είναι. Ανάγκη είναι. Έρωτας είναι. Αγγίγματα είναι. Ακαθόριστα, άγνωστα, επιζητούμενα, δοσμένα. Είναι. Όπως θα ήθελε να είναι. Είναι. Δεν χωράει το άγνωστο εδώ. Σαν παλιά. Σαν τότε, έτσι είναι. Δεν είναι. Μην το πεις. Ξέρουν, είναι. Τελειώνει, τελειώνει. Ιδρώτας. Κόπος. Ευχαρίστηση είναι. Δεν είναι. Μην το πεις. Είναι. Μείνε. Θα φύγω. Μείνε. Ποτά. Τσιγάρα. Αγκαλιά. Στο κρεβάτι ξανά. Στα σεντόνια ξανά.  Τα μαξιλάρια πάνω. Να περιμένουν το σωστό προσκεφάλι. Ξάπλωσε. Δε ξέρω. Σε ποια. Άγνωστη η πλευρά. Άγνωστη η συνήθεια. Δεν είναι. Είναι. Δεξιά. Αριστερά. Κομοδίνο. Πόρτα. Έξοδος. Προδίδουν. Άγνωστοι. Δεν είναι. Είναι. Καλημέρα. Μιλάμε ξανά. Δεν. Μιλάμε ξανά. Καλημέρα. Πίσω ξανά. Στην επόμενη φορά.